Het DNA in al onze cellen is precies hetzelfde. Het DNA
bevat de genetische code voor elk orgaan en elke cel in ons lichaam. Maar als
het DNA in elke cel precies hetzelfde is, hoe kan het dan dat er zoveel
verschillende typen cellen zijn? Hoe wordt een huidcel een huidcel en hoe wordt
een hartcel een hartcel?
Je zou DNA kunnen zien als bladmuziek voor een heel orkest.
Ieder instrument speelt zijn eigen deel. De dirigent leidt het orkest en zorgt
ervoor dat sommige instrumenten stil zijn op bepaalde momenten en andere
instrumenten juist niet en met elkaar samenwerken. Dit alles in een perfecte harmonie.
Hoe werkt dit met ons DNA? In sommige gebieden liggen de
genen van ons DNA heel strak tegen eiwitten aan. Dit zorgt ervoor dat de genen
onbereikbaar zijn en niet afgelezen kunnen worden. Bij genen die voor de
specifieke cel wel belangrijk zijn zit het DNA met de genen los om de eiwitten
heen. Dit maakt dat de genen wel goed bereikbaar zijn en dus goed leesbaar
zijn. Dit is heel belangrijk voor de specifieke functie van de cel.
 |
| Sommige delen van het DNA zijn strak rond een eiwit gerold. Deze delen zijn moeilijk af te lezen. Andere delen van het DNA zitten los en zijn makkelijk af te lezen. |
Het DNA is hetzelfde gedurende je hele leven. Maar de
structuur van het DNA (epigenoom) is flexibel. De structuur wordt beïnvloed
door bijvoorbeeld voeding en stress of te wel de omgeving en gedrag. Chemische stoffen kunnen genen “aan” of “uit”
zetten.
Veranderingen in de structuur van het DNA kunnen ziekten veroorzaken
zoals kanker.
Maar het goede nieuws is: ook bijvoorbeeld liefde en meditatie heeft invloed op je epigenoom en wel een positieve!
Maar het goede nieuws is: ook bijvoorbeeld liefde en meditatie heeft invloed op je epigenoom en wel een positieve!
Genentech (in het artikel is een heel interessant filmpje in het engels om alles inzichtelijk te maken).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten